❞ كتاب Tevhid Gemisi Gel Bizimle Beraber Gemiye Bin ❝ ⏤ محمد عبدالرحمن العريفي

Allah’a hamd; Rasûlullah’a salât ve selâm olsun.

İlk olarak;

Gamlı ve kederli olarak yanıma oturdu... Sonra,
“Hocam... Gurbetten bıktım artık.” dedi.
“Allah seni bir an önce ailene ve ülkene kavuşturacaktır.” dedim.
Duygulandı ve ağladı... Sonra da “Ama hocam... Allah’a yemin
ederim, onların beni, benim de onları ne kadar özlediğimi bir bilsen...
Düşünebiliyor musun, annem falan şeyhin türbesinde benim için
dua etmek ve benim geri dönmemi dilemek üzere dört yüz milden fazla
yol kat etmiş..! O şeyh öldükten sonra bile duaları kabul edilen, sıkıntıları
gideren, dua edenlerin duasını işiten mübarek bir adamdır..!

İkinci olarak;

Hocamız Allâme Abdullah Cibrîn bana şunu anlatmıştı:
Arafat Meydanı’nda idim... İnsanlar dua edip ağlıyorlardı...
Bedenlerini ihramlarla sarmışlardı... Ellerini Melik-i Allâm’a doğru
kaldırmışlardı.
Böylesine bir huşu ve hudû içerisinde iken... Gökten rahmet
inmesini dilediğimiz sırada...
Kemikleri incelmiş... Bedeni zayıflamış... Beli bükülmüş... İhtiyar bir
adam dikkatimi şekti... “Allah’ın veli kulu falan kimse! Sıkıntımı gidermeni
diliyorum senden... Bana şefaat et... Bana merhamet et...” deyip
duruyor ve hüngür hüngür ağlıyordu... Bedenimi bir titreme aldı...
Tüylerim ürperdi... “Allah’tan kork!” diye seslendim, “Allah’tan başka bir
varlığa nasıl dua edersin? İhtiyaçlarını Allah’tan başkasından nasıl
dileyebilirsin? Bu veli de senin gibi yaratılmıştır, sahibi olan bir kuldur...
Seni işitemez... Sana cevap veremez... Hiçbir ortağı olmayan, bir tek
Allah’a dua et!”
Bana döndü ve “Karışma bana ihtiyar! Sen bu şeyhin Allah

katındaki değerini bilmiyorsun... Ben kesin olarak inanıyorum ki bu şeyhin
izni olmadan gökten tek bir damla düşmez; yerden tek bir tohum
bitmez.” dedi.
O bunları söyleyince “Allah yücedir... Allah’a ne bıraktın ki?
Allah’tan kork!” dedim.
Benim bu söylediklerimi duyunca arkasını dönüp gitti.

Üçüncü, dördüncü ve beşinci olarak;

İşte önünüzdeki bu yapraklarda bu gibileriyle ilgili haberler....
Subhânal-lah... Mevlalarından başka varlıklara sığınan, ihtiyaçlarını
ölülerinden dileyen bu insanlar nerelerdeler....
Sıkıntıları olduğu zaman çürümüş kemiklere, cansız bedenlere
yöneliyorlar... Ana karnındaki ceninin dahi hareketlerini gören... Sıkıntısı
olanların duasını duyan... Kullarının kendisinden başkasına dua
etmelerine razı olmayan Melik-i Hakk-ı Mubîn olan Allah karşısındaki
konumları nedir?
İstersen ümmetin haline ağla! İslam beldelerine şöyle bir bak!
Türbeler, makamlar, kabirler, mezarlar göreceksin... Şiddet anlarında
sığınılacak; sıkıntılı durumlarda barınılacak yerler haline getirilmiştir...
Yaşı küçük olanlar bu türbe ve makamlar üzere yetişmiş; büyükler
de bu hal üzere yaşlanmıştır...
Buradaki sözlerimiz,fısıltılarımız, konuşmalarımız, çağrılarımız onlara
yöneliktir. Bu haykırışımız, yakarışımız ve çağrılarımız böylesi olumsuz
davranışlar içinde boğulan erkeklere ve kadınlara yöneliktir...
Böylelerine dalgalar çarpmış ve yollarını kaybetmişlerdir.
En nihayetinde de kurtuluş gemisinden geri kalmış ve müşrik olarak
hayata gözlerini yummuşlardır... Ama kendilerinin Müslüman olduğunu
sanmaktadırlar...
Bu gemi Nuh’un gemisi gibi olan tevhid gemisidir... Bu gemiye
binen kurtulur; geri kalan helak olur... İslam ülkelerinde nicelerini
gördük... Akraba, kardeş... Komşu, dost... İyi şeyler yaptıklarını sandıkları
halde dünya hayatında sapıtıp gitmişlerdi...
İşte bu sebeple elinizdeki kitap hiçbir ortağı bulunmayan bir ve tek
olan Allah’a ibadet etmeleri için bu insanlara bir çağrı olarak kaleme
alınmıştır...

 Bu kitap, miskinler için akan gözyaşlarıdır, muvahhidlerin kalplerini yakan pişmanlıklardır, müslümanların inançlarıyla oynayan hurafecilerin yüzlerine yapılan bir haykırıştır, ölülere yalvarıp yakaran müslüman erkek ve kadınları kurtarmaya yönelik bir çalışmadır...
 Yükseltilen kabirler.. Parlayan türbeler.. Akan gözyaşları.. Ürperen kalpler..
 O halde ey mü’minler! Haydi! Boğulmakta olan mü’min erkek ve kadınları kurtarmak için gelin kurtuluş gemilerine binelim...