üphesiz  ki  hamd  Allah'ındır.  O'na  hamdederiz  ve  O'n
a
istiane  ederiz  ve  O'ndan  ma
ğ
firet  dileriz.  Ve  nefislerimizin
ş
erlerinden  ve  kötü  amellerimizden  Allah'a  sı
ğ
ınırız.  Allah
kime hidayet ederse onu saptıracak yoktur ve kimi d
e saptırırsa
ona hidayet edecek yoktur. Ve Allah'tan ba
ş
ka ilah olmadı
ğ
ına
ş
ehadet  ederim.  O,  tektir  ve  orta
ğ
ı  yoktur.  Ve    Muhammed'in
O'nun kulu ve resûlü oldu
ğ
una
ş
ehadet ederim.
"Ey    iman    edenler!   Allah'tan,    sakınılması    gerekti
ğ
i
ş
ekilde sakının ve ancak müslümanlar olarak ölünüz."
5
   "Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve o
ndan e
ş
ini
yaratıp  ikisinden  bir  çok  erkekler  ve  kadınlar  türe
ten
Rabbinizden   sakının;   kendi   adına   birbirinizden   iste
kte
bulundu
ğ
unuz
Allah'tan
ve
akrabalık
(ba
ğ
larını
kırmak)tan  sakının.
Ş
üphesiz  ki  Allah,  sizin  üzerinizde
murakıbtır"
6
   "Ey   iman   edenler!   Allah'tan   sakının   ve   do
ğ
ru   söz
söyleyin,   ki   amellerinizi   ıslâh   etsin   ve   günahların
ızı
ba
ğ
ı
ş
lasın.  Her  kim  Allah'a  ve  Resulu'ne  itaat  ederse,   
o
fevz'ul-azîm   (en   büyük   mükâfat)   ile   kurtulu
ş
a   ermi
ş
olur."
7,8
5
Âl-i
İ
mran Suresi, 102. ayet
6
Nisa Suresi, 1. ayet
7
Ahzab Suresi, 70.-71. ayet
8
Ş
eyh  (rahimehUllah),  sözüne  Allahu  Teâlâ'ya  hamd  ile
  ve  O'na  senâ  ile
ba
ş
lamı
ş
tır.  Kendisi  bu  hususta,
İ
bni  Mes'ud  (radıyAllahu  anh)  hadisinden,  
Allah'ın  Resûlü  (sallAllahu  aleyhi  ve  sellem)'den  s
ahih  olarak  gelen  hacet
SELEF
İ
 DAVET USÛLÜ
www.kitabvesunnet.blogspot.de
8
   Emmâ ba'du:
Ş
üphesiz  ki  sözün  en  do
ğ
rusu  Allah'ın  kitabıdır  ve  yolların
en   güzeli   de   Muhammed   (sallAllahu   aleyhi   ve   sellem)
'in
yoludur  ve  i
ş
lerin  en
ş
erlisi  sonradan  çıkarılanlardır  ve  her
sonradan çıkarılan bid'attır ve her bid'at dalâlett
ir ve her dalâlet
de ate
ş
tedir.
9
hutbesinden  istifade  etmi
ş
tir.
İ
bni  Mes'ud    (radıyAllahu  anh)  dedi  ki:  "Allah'ın
Resûlü  (sallAllahu  aleyhi  ve  sellem),  bize  hacet  hu
tbesini  ö
ğ
retti"  ve  onu
zikretti...
   Bunu,   Ebu   Davud   (2118),  Tirmizi   (1105),   Nesâî   Mü
ctebâ'da   (6/89)   ve
"Amel'ul-Yevmi ve'l-Leyle"de (392, 393),
İ
bni Mace (1892)'de a
ş
a
ğ
ıdaki tarîkle
tahric  etmi
ş
lerdir:  Ebu
İ
shak'tan,  Ebi'l-Ahvas'tan,
İ
bni  Mes'ud'un  kendisinden.
Senedi   sahihtir.
Ş
eyh   (rahimehUllah)'ın   hacet   hutbesine   dair   rivayetl
erin
toplanması ve tetkik edilmesi konusunda latîf bir d
e risâlesi vardır

   E
ğ
er  Allah'a  hamdi  ve  O'na  senâyı  kapsıyorsa  ba
ş
ka  bir  (ifade)  ile  de
ba
ş
lamak  caizdir.  Nebî  (sallAllahu  aleyhi  ve  sellem)'d
en  sahih  olmu
ş
tur  ki  O
(sallAllahu  aleyhi  ve  sellem),  sözüne  ve  hutbelerin
e  Allah'a  hamd  ederek  ve
O'na   senâ   ederek   ba
ş
lıyordu.   Cabir   bin   AbdUllah   (radıyAllahu   anh)'ın,
Müslim'de (2/593) geçen hadisinde varid oldu
ğ
u gibi:  
   "Allah  Resûlü  (sallAllahu  aleyhi  ve  sellem),  ins
anlara  hutbe  verirken Allah'ı
hamdediyor ve O'na layık oldu
ğ
u biçimde sena ediyordu."
   Yine Müslim (3/1321)'de geçen, Ebu Said el-Hudrî
 (radıyAllahu anh)'ın  Maiz
bin Malik'in recmi kıssasında varid oldu
ğ
u gibi demi
ş
tir ki:
   "Nebî  (sallAllahu  aleyhi  ve  sellem)  ak
ş
amdan  kalktı,  Allah'a  hamd  etti  ve
O'na senâ etti..." Bu babdaki hadisler cidden çoktu
r.
9
"
Ş
üphesiz   ki   sözün   en   do
ğ
rusu   Allah'ın   Kitab'ıdır...."
   kavli,   Nebî
(sallAllahu  aleyhi  ve  sellem)'in  Cuma  hutbesinin  sı
fatı  hakkındaki  Cabir  bin
AbdUllah (radıyAllahu anh) hadisinden, Nebî (sallAl
lahu aleyhi ve sellem)'den
merfû  olarak  varid  olmu
ş
tur.  Bunu  Ahmed  (3/319  ve  371),  Müslim  (2/592),
Nesâî  (3/188),
İ
bni  Mace  (45),  Beyhakî  (3/213)'te
ş
u  tarîkle  tahric  etmi
ş
lerdir:
Cafer bin Muhammed el-Ha
ş
imî babasından, (o da) Cabir'in kendisinden.      
SELEF
İ
 DAVET USÛLÜ
www.kitabvesunnet.blogspot.de
9
Ve Ba'du:
10
Ş
üphesiz   ki   kendisiyle   sözümüzü   açtı
ğ
ımız
ş
eylerin   en
hayırlısı ancak Allahu (tebâreke ve teâlâ)'nın kavl
idir:
"Muhacirlerden
ve
Ensardan
(
İ
slam
yolunda)
yarı
ş
anların  öncüleriyle,  onlara  ihsan  ile  tâbi  olanlard
an
Allah     ho
ş
nud     olmu
ş
,     onlar     da    Allah'tan     ho
ş
nud
olmu
ş
lardır.    Allah    onlara,    içinde    dâimi    kalacakları,
(a
ğ
açlan)  altından  ırmaklar  akan  cennetler  va'detmi
ş
tir.
i
ş
te bu, en büyük kurtulu
ş
tur."
11
Ş
üphesiz  ki  bu  âyeti  kerîme,  davetin  tanımlanması  iç
in  her
müslümanın kendisinden yola çıkması gereken esastır
.
12
10
"Ve Ba'du"
 ve ondan önce gelen
"Emmâ ba'du"
 kavli sünnete tâbi' olmak
içindir.   Öyle   ki   Nebî   (sallAllahu   aleyhi   ve   sellem)
,   tüm   hutbelerine,
yazı
ş
malarına,  vaazlarına  Allah'a  hamd  ederek  ve  O'na  la
yık  oldu
ğ
u  biçimde
senâ ederek ba
ş
lıyordu ve sonra da
"Emmâ Ba'du"
 diyordu. Buharî Sahih'inde
(1/292) (buna dair) bir bab açmı
ş
tır:
"Bab: Kim, Hutbede Senâdan Sonra 'Emmâ ba'du' demi
ş
tir?"
   Bu  bab  altında  onu  zikretti
ğ
ine,  onun  me
ş
rûlu
ğ
una  ve  ço
ğ
u  ahvalinde  Nebî
(sallAllahu  aleyhi  ve  sellem)'e  iltizam  edildi
ğ
i  (sıkı  sıkıya  ba
ğ
lı  kalındı
ğ
ı)  için
güzelli
ğ
ine delâlet eden çe
ş
itli hadisler zikredilmi
ş
tir.
   Allah'a  hamd  ve  O'na  senâ  ile  sonrasında  gelen
"Emmâ  ba'du"
  sözünün
arasındaki  faslın  mânâsına  gelince;  Hafız,  Feth-ul-
Bârî'de  (5/484)  diyor  ki:
"Emmâ  ba'du  ile  (ilgili)  fasıldaki  mânâ:  Celalli  ve
  azametli  olsalar  bile  tüm
i
ş
lerin Allah'ın  hamdine  ve  O'na  senâ  etmeye  tâbi  old
u
ğ
una  i
ş
aret  etmektedir.
Buna  ilaveten
ş
u  da  kast  olunmaktadır  ki  din  ve  dünya  i
ş
lerinin  tüm  mühim
i
ş
leri  O'na  tâbidir.  'Elhamdul
İ
llah'  (lafzı)  tüm  kelamın  önüne  geçmi
ş
tir  ve  tüm
kelam ondan sonra gelmekte ve ona tâbi olmaktadır."

 Bu, faydası büyük bir risâledir. Belki de bu risâle, Elbânî’nin ardında bıraktığı, içinde dînine ve Nebisi Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem’in sünnetine tutkun müslümanın uyması gereken sahih selefî metod usûlünün beyanı bulunan çalışmaların en önemlisidir. Bu risâlenin aslı, Elbânî’nin, Selefî dâvetin usûlü hakkındaki ilmî bir konferansı ve Elbânî’nin hayatı boyunca her zaman dâvet ettiği Selefî Metod’a dâir kayıtlardır.